او در ابتدای اظهارات خود گفت: عدالتخواهی مهم است، اما هویت بر آن مقدم است، یعنی اینکه من کیستم و کجای جهان قرار دارم، هویت گام اول عدالتخواهی است.
جلیلی ادامه داد: عدالتخواهی یعنی تلاش برای تغییر و اصلاح مناسبات، هویت یعنی تلاش برای اینکه خودمان در جایگاه درستی نسبت به خدا و جهان قرار بگیریم. این فعال فرهنگی در ادامه گفت: عالمی که ربی و توحیدی نیست، مفهوم مناسبات در آن متفاوت می شود، یا حتی گاهی اعتقاد به خدا وجود دارد اما در تعریف نسبت ها دچار اعوجاج می شوند، مثل اسلام امریکایی، انها هم به وجود خدا و ائمه معتقدند ولی تعاریفشان متفاوت است، چیزهایی را به دین و پیامبر و اهل بیت نسبت می دهند که اساس عدالتخواهی را زیر سوال میبرد.
او با بیان اینکه "ظلم مصادیق گوناگونی دارند، اما سوال این است که قران چه کسانی را ظالم ترین میداند؟" ادامه داد: در قرآن امده کسانی که چیزهای غلط را به خدا و دینش نسبت می دهند ظالم ترین مردم هستند. یکی از مسائل مهم، نسبت بین عدالتخواهی و ساختارها است.
جلیلی در این نشست ادامه داد: در مقدس ترین ساختارها هم ویژگی های فردی مهم است، یک عده می گویند ساختارها افراد را فاسد می کنند، سوال این است که ساختارها فسادزا هستند یا ساختارهای خوبی وجود دارد که آدم های فاسد آن ها را خراب می کنند؟! آیا در جمهوری اسلامی کسانی که درست تربیت نشده اند میتوانند عدالت را به پیش ببرند؟
او افزود: اگر یک ساختار خوب می تواند همیشه خروجی خوبی بدهد (و یا بالعکس)؛ چطور استفاده از یک ساختار در دوره های متفاوت، نتایج و خروجی های متضادی را به بار می اورد؟! مثلا شهرداری ها که در همه جا با یک ساختار انتخاب شده اند اما در یک شهر افراد شهرداری را خوب و پاک و خدوم میبینیم و در شهر دیگر بالعکس، و طبیعتا خروجی های متفاوتی هم دارد اینکه گفته می شود ساختارها مهم و مقدم بر افراد است، به این دلیل است که: ظرفیت انسان شناخته نشده است، نمی دانند یک انسان چطور می تواند ساختار را تغییر داده یا دگرگون کند و این توانایی را دارد.
